ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΚΟΝΤΙΣΤΕΣ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΚΟΝΤΙΣΤΕΣ ΠΑΝΤΑ

ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ

          του Γιώργου Λιβέρη

Οι επιτυχίες μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Άλμα επί Κοντώ είναι ιδιαίτερα σημαντικές συγκριτικά με τα άλλα αγωνίσματα του Στίβου. Αρχίσαμε με μετάλλια του 1896, στους Α’ Αγώνες, όταν το Επί Κοντώ ήταν άγνωστο παντού και κλείσαμε στους ΧΧΧ Αγώνες στο Λονδίνο με ρεκόρ (5.75).

          Ο 26χρονος Βολιώτης Κώστας Φιλιππίδης κατετάγη 7^ος στους Ολυμπιακούς του 2012 με την καλύτερη ελληνική επίδοση που έχει ποτέ επιτευχθεί, ενώ στη συνέχεια πήδησε 5.76 και 5.80 σε ευρωπαϊκούς αγώνες που ακολούθησαν.

          Οι κυριότερες διακρίσεις στο Επί Κοντώ σε Ολυμπιακούς Αγώνες έχουν ως εξής:

          1896 ΑΘΗΝΑ: Ο Ευάγγελος Δαμάσκος και ο Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος κατετάγησαν 3^οι με 2.60 ενώ ο Βασίλειος Ξύδας 5^ος με 2.40. Ο Θεοδωρακόπουλος και προ των Αγώνων είχε επιτύχει στις 10/3/1896 επίδοση 2.60 που θεωρείται ως το πρώτο Πανελλήνιο ρεκόρ στο Επί Κοντώ.

          1906 ΑΘΗΝΑ: Ο Θεοδωρής Μακρής κατετάγη 4^ος με 3.25 στις 12/4/1906 καταρρίψας κατά την διάρκεια των Αγώνων το Πανελλήνιο ρεκόρ.

          1908 ΛΟΝΔΙΝΟ: Ο Γεώργιος Μπανίκας κατετάγη 5^ος με 3.50 στους Αγώνες ισοφαρίζοντας το Πανελλήνιο ρεκόρ που είχε επιτύχει στους Προολυμπιακούς των Αθηνών.

          1932 ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ: Ο Ελληνο – Αμερικανός Πέτρος Χλέντζος ή Κλέντζος κατετάγη 7^ος με 3.75. Στη συνέχεια κατέρριψε 4 φορές το Πανελλήνιο ρεκόρ και το έφθασε το 1935 στα 4μ. 01,1/2.

          1952 ΕΛΣΙΝΚΙ: Ο Ρήγας Ευσταθιάδης πηδάει 4μ. στα προκριματικά και στον τελικό 3.95, καταλαμβάνοντας την 14^η θέση. Ο Ρήγας κατέρριψε 5 φορές το ρεκόρ του Χλέντζου. Το έφθασε στα 4.23 το 1953.

          Μέχρι το 1948 όλοι χρησιμοποιούσαν κοντάρια από μπαμπού, ο Ρήγας μεταλλικά.

          1956 ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ: Ο Γιώργος Ρουμπάνης με συνθετικό κοντάρι, όπως και οι ανταγωνιστές του, καταλαμβάνει την τρίτη θέση με 4.50. Ο Ρουμπάνης κατέρριψε 10 φορές το Πανελλήνιο ρεκόρ για να το φθάσει το 1958 στο 4.60 που αποτελούσε και Πανευρωπαϊκό.

          1968 ΜΕΞΙΚΟ: Ο Χρήστος Παπανικολάου με επίδοση 5.35 καταλαμβάνει την 4^η θέση. Ο Χρήστος κατέρριψε 15 φορές το Πανελλήνιο ρεκόρ για να το φθάσει τελικά στις 24/10/1970 στους Αγώνες Αθηνών – Βελιγραδίου στου Καραϊσκάκη στα 5.49 που αποτελούσε και Παγκόσμιο ρεκόρ.

          1976 ΜΟΝΤΡΕΑΛ: Ο σημερινός προπονητής του Κώστα Φιλιππίδη Κώστας Κυτέας πηδά 5μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η ατομική του επίδοση ήταν  5.32 από το 1975.

          1992 ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ: Ο Χρήστος Παλλάκης με 5.30 προκρίνεται για τον τελικό. Το ατομικό του ρεκόρ 5.55 το σημείωσε το 1995.

          2004 ΑΘΗΝΑ: Ο Μάριος Ευαγγέλου πηδά 5.30 και καταλαμβάνει την 16^η θέση. Την ίδια χρονιά σημείωσε και το ατομικό του ρεκόρ 5.62.

          2008 ΠΕΚΙΝΟ: Η Αφροδίτη Σκαφίδα πηδά 4.30 και καταλαμβάνει την 9^η θέση.

          2012 ΛΟΝΔΙΝΟ: Ο Κώστας Φιλιππίδης πηδά 5.75, ισοφαρίζει το ατομικό του συγχρόνως και Πανελλήνιο και καταλαμβάνει την 7^η θέση.   Αμέσως μετά τους Αγώνες πήδησε 5.76 και 5.80 στο πρώτο του ταξίδι στην Ελβετία. Είναι αυτό στη Λωζάνη όπου πήγε χωρίς τον προπονητή του Δημήτρη Κυτέα, λόγω οικονομικών αδυναμιών του ΣΕΓΑΣ.

          Ενημερωτικά πρέπει να σημειώσω ότι η ποιότητα κατασκευής των κονταριών από «φάιμπερ γκλας», από την πρώτη εποχή τους, τη δεκαετία του ’50, μέχρι σήμερα έχει μια εντυπωσιακή εξέλιξη. Μειώθηκε το βάρος τους και αυξήθηκε η ελαστικότητά τους. Έχουν γίνει πραγματικοί καταπέλτες ενώ οι κονταρίστες έχουν μεταβληθεί σε ζογκλέρ. 

Απόφαση τώρα...

ΒΟΛΕΣ Απόφαση τώρα Του Ν. Α. Kωνσταντοπουλου Πρέπει επειγόντως ν’ αποφασίσουμε. Οχι, εμείς, βεβαίως. Η πολιτική ηγεσία. Μας ενδιαφέρει, ως χώρα, η διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες; Θεωρούμε πως είναι χρήσιμη; Πως προσθέτει κύρος στην πολλαπλώς τρωθείσα, τα τελευταία χρόνια, υπόληψη της Ελλάδος; Και αναλόγως ν’ αποφασίσει. Οπως πρέπει ν’ αποφασίσει αν την ενδιαφέρει ο αθλητισμός. Και με ποια μορφή του. Πρέπει δε, να πάρει την απόφαση τώρα. Σήμερα. Οχι αύριο. Και αναλόγως να πράξει. Αν αποφασίσει, «όχι», οφείλει να το πει ευθαρσώς. Οχι με μισόλογα, όπως κάνει χρόνια τώρα με το ντόπινγκ. Το έχουμε γράψει πολλάκις. Δεν κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε. Το «θέλουμε μετάλλια καθαρά», ελάχιστα σημαίνει. Το «επειδή θέλουμε καθαρό αθλητισμό, σας λέμε, ότι μετάλλια στα περισσότερα αθλήματα δεν θα παίρνουμε, διότι σε αυτά χρειάζονται τα φάρμακα», είναι η ειλικρινής στάση επί του θέματος. Εφόσον λοιπόν, αποφασίσει πως η διάκριση στους Ολυμπιακούς είναι άνευ ουσίας, πρέπει να εξηγήσει τους λόγους. Αν είναι εύλογοι, αν συνδέονται με την οικονομική κατάσταση και η πολιτική ηγεσία κρίνει άσκοπο να δαπανώνται χρήματα για τον πρωταθλητισμό, πιστεύω ότι ο λαός, που βιώνει την κρίση, θ’ αποδεχθεί την απόφαση. Παρότι από τον αθλητισμό περιμένει λίγη χαρά, λίγη παρηγοριά, για να νιώσει υπερηφάνεια. Ισως δεν πιστέψετε, αν σας πούμε, πόσοι άνθρωποι μας είπαν τελευταία αυτό ακριβώς. Αν, όμως, αποφασίσει «ναι», πρέπει η Ολυμπιακή προετοιμασία για το 2016 ν’ αρχίσει αμέσως. Μπορεί οι αθλητές να ξεκουράζονται, αλλά τα σχέδια πρέπει να καταρτίζονται. Σχέδια τετραετούς πνοής. Και οφείλει, επιτέλους, το ανερμάτιστο ελληνικό κράτος ν’ αποφασίσει τι θα κάνει με τις εγκαταστάσεις, που κατασκευάσθηκαν εν όψει των Ολυμπιακών του 2004 για τον αθλητισμό. Πολλές «ρημάζουν», χρησιμοποιούμενες ή μη, άλλες λειτουργούν για αλλότριους σκοπούς και κάποιες απομυζούν τις ομοσπονδίες. Επί παραδείγματι, πληροφορηθήκαμε ότι στο κωπηλατικό κέντρο στον Σχινιά, η Ομοσπονδία πληρώνει 40 ευρώ ημερησίως για κάθε αθλητή που μένει στον ξενώνα, ενώ κοντινά ξενοδοχεία χρεώνουν λιγότερο. Αν, λοιπόν, η Πολιτεία αποφασίσει να στηρίξει τον πρωταθλητισμό, πάνω από όλα υποχρεούται να στηρίξει τον αθλητισμό. Από αυτόν θ’ αναδειχθούν οι πρωταθλητές. Κραυγή αγωνίας βγάζουν οι άνθρωποι των αθλημάτων της πισίνας. Θα λειτουργήσουν τα κολυμβητήρια το 2013; Ή, επειδή πέρασε το Ολυμπιακό έτος, η κατάσταση θα χειροτερεύσει; Οι αθλητές του στίβου δε, φοβούνται πως θα κλείσει ο Αγιος Κοσμάς και θα μείνουν προπονητικά άστεγοι. Ολα αυτά και πολλά άλλα, πρέπει να ξεκαθαρίσει η Πολιτεία, αν η απόφασή της είναι «ναι». Ειδάλλως, ας αναλάβει τις ευθύνες της. Με θάρρος. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Πενιχρή ήταν η συγκομιδή μεταλλίων για την ελληνική αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αυγούστοs  2012

ΦΤΩΧΕΙΑ

Πενιχρή ήταν η συγκομιδή μεταλλίων για την ελληνική αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τα μόλις δύο χάλκινα μετάλλια που κατέκτησε στο Λονδίνο είναι η χειρότερη επίδοση μετά το 1988 Τότε είχε επιστρέψει από την Σεούλ με ένα χάλκινο μετάλλιο, του Μπάμπη Χολίδη στην πάλη.

Το ελληνικό γόητρο έσωσαν φέτος ο Ηλίας Ηλιάδης στο τζούντο και οι Αλεξάνδρα Τσιάβου, Χριστίνα Γιαζιτζίδου στην κωπηλασία.

Πίσω από αυτά τα χάλκινα μετάλλια είχαμε:
Την 4η θέση στον τελικό της τετράκωπου με τους Στέργιο Παπαχρήστο, Γιάννη Τσίλη, Γιώργο Τζιάλλα, Γιάννη Χρήστου.
Την 4η θέση του Σπύρου Γιαννιώτη στα 10 χλμ. ανοικτής θάλασσας.
Την 5η θέση της Βάσως Βουγιούκα στην ξιφασκία.
Την 6η θέση του Βασίλη Τσολακίδη στον τελικό του δίζυγου της ενόργανης γυμναστικής.
Την 6η θέση του Βύρωνα Κοκκαλάνη στην ιστιοπλοΐα με σκάφη τύπου RS:X.
Την 7η θέση των Κώστα Φιλιππίδη και Σπύρου Λεμπέση στο επί κοντώ και στον ακοντισμό, αντίστοιχα
Την 8η θέση των Δέσποινα Σολωμού και Ευαγγελία Πλατανιώτη στην συγχρονισμένη κολύμβηση.
Την 9η θέση του Χρήστου Βολικάκη στο κέιριν και του Νίκου Μαυρομμάτη στην σκοποβολή..

Με άλλα όνειρα είχε ταξιδέψει η αποστολή στην βρετανική πρωτεύουσα....

Flying over Greece | Πετώντας πάνω από την Ελλάδα