ΣΟΒΑΡΕΣ ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΟΒΑΡΕΣ ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Ο παλαιός πρωταθλητής μας του Στίβου Νίκος Γεωργόπουλος, ο μοναδικός Έλληνας αθλητής με 23 Πανελλήνιες νίκες στους δρόμους ταχύτητας και εκλεκτό Μέλος του Δ.Σ. των Παλαιμάχων Παναθηνα'ι'κού και Μέλος των Ελλήνων Olympians, ανησυχεί σοβαρά. Εντείνονται οι ανησυχίες του για το ελληνικό ποδόσφαιρο, ιδίως μετά τις υπουργικές δηλώσεις.

Ο Νίκος τοποθετήθηκε ως εξής:

του Νίκου Γεωργόπουλου
Βαλκανιονίκη του στίβου

 Μετά τα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν ποδοσφαιρικό αγώνα στην Αίγυπτο, με 74 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, ο Υπουργός Πολιτισμού και αρμόδιος για θέματα αθλητισμού Παύλος Γερουλάνος, έκανε κάποιες δηλώσεις σχετικά με το γεγονός, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στα Μ.Μ.Ε. προκαλώντας όμως ερωτηματικά.

Τι μας είπε ο κ. Υπουργός ότι «είναι θέμα χρόνου να δούμε και στα Ελληνικά γήπεδα σκηνές Αιγύπτου» προαναγγέλλοντας ταυτόχρονα τολμηρές αποφάσεις και νέα μέτρα για τη βία!!

Ερώτημα πρώτο: Τι είναι αυτό που κάνει τον κ. Υπουργό βέβαιο ότι, σύντομα θα έχουμε και στη χώρα μας παρόμοια τραγικά επεισόδια; Τι στοιχεία έχει; Γιατί δεν τα δημοσιοποιεί; Γιατί δεν τα δίνει στο Εισαγγελέα ώστε να προλάβουμε ζωές;

Ερώτημα δεύτερο: Γιατί οι δεκάδες νόμοι που ψηφίστηκαν από το 1979, χρονιά που επαγγελματοποιήθηκε το ποδόσφαιρο, μέχρι σήμερα, με την διαβεβαίωση πάντα, ότι «τώρα το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο και η βία θα εξαλειφθεί»,  είχαν και εξακολουθούν να έχουν μηδενικά αποτελέσματα;

Ερώτημα τρίτο: Γιατί οι μέχρι σήμερα Κυβερνήσεις από ιδρύσεως Ελληνικού Κράτους δεν φρόντισαν να θεσμοθετήσουν τον αθλητισμό στο σχολείο; Γιατί τον εγκατέλειψαν μέσω των αθλητικών σωματείων στα χέρια ανεύθυνων έως περίεργων αθλητικών παραγόντων; Γιατί επαγγελματοποίησαν – εμπορευματοποίησαν το λαϊκότερο των αθλημάτων, το ποδόσφαιρο, σε μία χώρα που μέσα σε όλα τα άλλα στερείται και αθλητικής παιδείας; Αποτέλεσμα αυτών αλλά και άλλων δεν είναι από τις βασικές αιτίες ότι η βία συνεχώς οξύνεται;

Θα έλεγα λοιπόν ότι ο χώρος του αθλητισμού, γενικότερα του Πολιτισμού, περνάει μεγάλη κρίση. Τα προβλήματα ασφαλώς και είναι πολύ βαθύτερα γι’ αυτό χρειάζονται ριζικές αλλαγές, βαθιές τομές. Και να έχουμε επίσης και κάτι καθαρό στο μυαλό μας, κάτι που η ίδια η ζωή μας έχει διδάξει. Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στον καπιταλισμό δεν υπάρχει. Εάν θέλουμε έναν αθλητισμό έναν πολιτισμό να είναι δικαίωμα του λαού και όχι ταξικό, τότε χρειάζονται βαθιές αλλαγές που μόνο ο ίδιος ο λαός μπορεί να επιβάλει.